Ik ontdek de Myrna in mezelf. Helemaal. Want sinds afgelopen week heb ik de sleutel van mijn eigen huisje. En dan moet er geklust worden, dat is onvermijdelijk.
En ik ben geen klussert. Nooit geweest ook. En ik heb eigenlijk ook helemaal geen ambities om een klussert te worden. Maar met de overhandiging van mijn sleutel ontkom ik er toch niet aan aangezien ik toch wél graag snel mijn huisje betrek.
En nu ben ik dus kind aan huis bij de plaatselijke bouwmarkten, loop ik rond met een schroevendraaier in mijn kontzak en ben ik regelmatig bovenop een trap te vinden. Ik ontdek de Myrna in mezelf. En wat blijkt; die heeft nog best talent!
Zo hing ik op dag één al zelf de fittingen op (uiteraard nadat mij was uitgelegd hoe dat moest) MAAR TOCH! Al jubelend heb ik de rest van de dag onder de lamp een dansje staan doen. Op de tweede klusdag benoemde de stucadoor (ja, ik heb zo mijn mannetjes) dat alle stopcontacten en schakelaars van de muur moesten. Paniek! Maar mijn nieuwe overbuurman schoot me te hulp. Ik overhandigde hem mijn ‘gereedschapskist’ en buurman trok even zijn wenkbrauw op terwijl hij de gebloemde kartonnen doos aannam. Wat?
Terwijl hij vakkundig de stopcontacten demonteerde, hield ik mijn hand op en nam ze over. Dat deed ik ook erg vakkundig.
Maar nu komt het; de dag erna heb ik ze er zélf weer opgemonteerd. Onderwijl floot ik het deuntje van ‘Eigen huis en tuin’. Je hoort het al; Ik heb de smaak helemaal te pakken.
En dat ik dan op zo’n dag ongeveer vier keer naar de bouwmarkt moet rijden omdat ik telkens iets vergeet, vertel ik maar niet. Of dat ik nonchalant tegen de zojuist geverfde muur aanleun. Of door de onbewerkte tuin denk te kunnen lopen en wegzak tot de diepste diepten der aarde. Of dat ik met een kruisschoevendraaier iets probeer te monteren terwijl het zo’n…zo een met een recht streepje moet zijn. Of dat ik niet weet hoe het randje om de deur heen heet. En dat dan maar ‘randje om de deur heen’ noem.
Myrna is ook niet perfect hoor.