‘Nu zie ik het pas! Gefeliciteerd!’

Terwijl ik lachend met mijn heupen swing op de dansvloer van ons personeelsfeest komt een oud-collega lachend op me af gelopen. Hij pakt al dansend mijn handen beet en grijnst breed. ‘Nu zie ik het pas! Gefeliciteerd!’ roept hij en zijn ogen zakken af naar mijn middel. Ik kan wel door de aldoor van kleur wisselende grond zakken. Nee, nee, nee en nog eens nee! Ik gil het nog net niet in zijn oor terwijl ik het bloed naar mijn hoofd voel stijgen. Hij wijst op de discobal-ketting die ironisch genoeg nog vrolijk na bungelt ten hoogte van mijn buik terwijl ik al stokstijf stil sta. Een paar frequenties hoger dan normaal gil ik dat mijn andere collega’s ook allemaal zo’n bal om hebben hangen en wijs ter illustratie met een vleugje paniek en een tikkeltje hysterie hun kant op. ‘Kijk dan!’ gil ik in zijn oor op een toon die waarschijnlijk alleen nog voor honden te horen is. ‘Het is een feestattribuut. Dress to impress, weet je nog!’

Hij lacht een beetje ongemakkelijk en ik draai me abrupt om. Ik stamp van de dansvloer af en sla nog nét niet de schaal met hapjes uit de handen van de serveerster die ze me met een gemaakte glimlach toereikt. Ik heb genoeg gegeten. Voor de rest van de avond, maand en wellicht het jaar. (Dat kan ik zeggen; het is immers ons kerstfeest, dus zo lang duurt het jaar niet meer). Het hele jaar heb ik me netjes aan de regels gehouden; traktaties afgeslagen, groente gegeten en wortels gekauwd.  Ik heb mijn blokjes kaas gegeten, noten door de kwark geroerd en taart laten staan. Ik heb biertjes afgeslagen, velden vol cherrytomaatjes leeggevreten en viel de afgelopen twee jaar vijftien kilo af. En nóg blijft deze stompzinnige vraag onvermijdelijk.

Er is niets zo vreselijk als gevraagd worden of je zwanger bent wanneer je dat niet bent. Of je daar nu ambities in hebt of niet, laat dat duidelijk zijn. Voor mensen als mijzelf met uitgestelde ambitie (voorlopig niet dus!) is het gewoon beledigend. Je vindt dus dat ik dik ben? Voor mensen die wel graag zwanger zouden willen zijn is het ronduit kwetsend; ze zouden immers niets liever willen. Ik kan me dus eerlijk gezegd geen situatie voorstellen waarin het oké is om iemand te vragen of die persoon zwanger is.  Tenzij die persoon op het punt staat om te bevallen; dan zou je het eventueel kunnen vragen als je durft.

December is mijn zondig-maand. Ik eet traktaties, gourmet alsof mijn leven er vanaf hangt en neem bij elke ademteug een slok wijn. En ik laat deze ene maand in het jaar niet verpesten door een suggestieve zwangerschap die gebaseerd is op kilo’s babi pangang, gefrituurde garnalen en chocolademousse.  Uit mousserende wijn, stokbrood met kruidenboter en gekruide aardappelblokjes.  Wat overigens een prachtige baby zou vormen, als je het mij vraagt.